نوشتن در کنار تو لذت دیگری دارد. کم کم رشد کرد . سرد و گرم زندگی را چشیده و به پختگی رسیده بود . تفکراتش رنگ و بوی دیگری گرفته بود . ولی دیگر دیر شده بود . راهی که رفته بود را نمی شد دور زد یا برگشت. اتوبان زندگی نه دوربرگردان دارد نه برگشتی در کار است. و شاید گاهی حادثه ای دلخراش پایانی بر همه چیز باشد. عده ای هم تمام شرایط بند قبل.

شرح خاطرات شریار قنبری به گفت خود. با سبزترین , آفتابی ترین درودها. درتهران به دنیا آمده ام. در میان دهه شصت میلادی به بریتانیای نه چندان کبیر می روم اوج ترانه. بیدار را شهادت می دهم. همه را میبینمو یاد میگیرم. نوجوانی من در موسیقی پاپ گره می. جایی برای کشف استعداد ها.

نمیدونم چرا همیشه از آخرش میترسم. خیلی دوست دارم راه رو تند برم. اما فکر کردن به آخر همیشه برام عذاب آور بوده. نکنه آخرش اون جوری نباشه که من می خوام. وای این فکرا دیوونم میکنه. نمی خوام به این چیزا فکر کنم. کاش فاصله ها از بین می رفت. امااما بازم اون افکار لعنتی. اما شروع هم یه آخر داره.

13 de jan de 2011. Um dia essa humanidade já conseguiu acreditar em tudo isso sem a mínima desconfiança , mas sim com toda a esperança do coração , mais sabe de uma coisa? Acho que esse tempo já passou , mais eu aqui fico com as minhas ilusões aqui , pensando mais e mais . 11 de jan de 2011. Amizade verdadeira é isso .